Όταν η σκέψη ελευθερία διαπερνάει τον νου
όταν φλογίζει την καρδιά με τη δική της αιθερική αρετή
ανθίζει το μέτωπο του κόσμου, σφραγίζει με αντοχή το τώρα.
Ακουμπά στην κοίτη της αιωνιότητας ο λογισμός σου
δεν υποχωρεί στον άνεμο, δεν λιγοψυχά στην μάχη
η ελευθερία κραδαίνει το δόρυ της με σιδερένια θέληση και
σπάει τα δεσμά…
Ελεύθερα συλλογάσαι
για να ξεφύγει η μοίρα από τον θάνατο
να σβήσει ο υφέρπων φόβος της ανάγκης που στέκει
ανάμεσα στα βράχια της μέρας και της νύχτας-
η σκέψη να ξυπνήσει από την αγκαλιά της λήθης…
Ήταν η στιγμή που ο χρόνος ξέχασε στη θήκη του το ατσάλινο
σπαθί του
έκρυψε βαθιά στη γη την αστρική του ρίζα.
Κι ήρθες πνεύμα ελεύθερο, καλείς την ιστορία
απαριθμείς τα ονόματα που έφτασαν στην ξεχασμένη Ιθάκη
να κεντήσουν με αρώματα του αύριο το ματωμένο χώμα.
Ελεύθερη σκέψη-αδιαπέραστο όριο του κόσμου μέχρι την πνοή
του ανέμου
αλύγιστο κύμα της οργής και πύρινο όμμα της Νεμέσεως
σμίλεψες με νερό και ήλιο τούτη την διαθήκη
έσμιξες εσύ ουρανό και γη με την ιαχή του Άρη
ντύνοντας με θεϊκή περιβολή τον πρώτο ψίθυρο του νου.
Ελευθερία - ο πρώτος σπόρος της καρδιάς
στο γελαστό, Πατρίδα! έδαφός σου…
Με σκίρτημα αδούλωτο η σκέψη καλεί αέναα το μέλλον
έρχεται με την πρωινή αχτίδα να τραγουδήσει τη νέα εποχή
τους αιώνιους πολεμιστές στολίζει μ’ έναν γαλαξία από δάφνες
τον ήρωα που με το κεφάλι της Μέδουσας παγώνει τον χρόνο,
αγκαλιάζει
και πίσω από τα πέπλα του Ηριδανού καλωσορίζει τον παιάνα της ύπαρξης.
Έτσι για πάντα πορεύεται με της θάλασσας την αύρα, με των
ορών το ύψος
η σκέψη ελευθερία - άγρυπνος φρουρός στον Όλυμπο του κόσμου.
Αργύρης Καραβούλιας © 11.06.2020