Το τεχνητό παρόν του χρόνου είναι διάθλαση
Οι οθόνες γεμίζουν συνεχώς το μυαλό μας
Ο κόσμος έγινε το ψηφιακό όνειρό μας.
Η τεχνητή νοημοσύνη μ’ εξιτάρει
Την ευφυία μου την έχω πακετάρει
Σ΄ ένα τσιπάκι πυριτίου η χαρά μου
Έχω τον αλγόριθμο του μέλλοντος μπροστά μου.
Συστήματα ελέγχου μας τρολάρουν
Τον παράδεισο στο μάτριξ αβαντάρουν
Διαδρομές εικονικές σε συνδεμένα μονοπάτια
Άραγε θα δουν ποτέ τον ήλιο τα ψηφιακά μου μάτια;
Η τεχνητή νοημοσύνη μ’ εξιτάρει
Την ευφυία μου την έχω πακετάρει
Σ΄ ένα τσιπάκι πυριτίου η χαρά μου
Είναι ο αλγόριθμος του μέλλοντος μπροστά μου.
Ναυαγός στην θάλασσα του προγραμματισμού
Ψάχνοντας την σωτηρία του αριθμού
Οι λέξεις μου απέδρασαν από το νόημά τους
Ο Λόγος κούφιο κέλυφος της τεχνητής σκλαβιάς τους.
Η τεχνητή νοημοσύνη μ’ εξιτάρει
Την ευφυία μου την έχω πακετάρει
Σ΄ ένα τσιπάκι πυριτίου η χαρά μου
Είναι ο αλγόριθμος του μέλλοντος μπροστά μου.
ΣΤΙΧΟΙ: copyright © all rights reserved ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΑΡΑΒΟΥΛΙΑΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΑΘΗΝΑ 20.7.2025
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ: ΦΕΝΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΜΟΥΣΙΚΗ - ΤΡΑΓΟΥΔΙ: AI
ΦΩΤΟ: WEB Το παρόν video δεν διατίθεται για εμπορική χρήση - εκμετάλλευση