Αγαπώ σημαίνει υπερβαίνω τον εαυτό μου, αναπνέω εσένα, αναρριχώμαι στον ήλιο για να σου φέρνω αχτίδες να πιείς, γίνομαι θάλασσα για να ταξιδεύεις, πουλί θαλασσινό που διώχνει με τις άκρες των κυμάτων τις λύπες σου, αετός που σμίγει τους ορίζοντες στα βλέφαρά σου…
Ακολουθώ το νήμα της αγάπης όχι από συνήθεια, όχι επειδή ενέσκηψα στις απαιτήσεις της λογικής, όχι από ανάγκη και συμβατικότητα, αλλά από φρενήρη επιθυμία να έχω στα χέρια μου τα δικά σου, από τρελό πόθο να αγγίζω τη σιωπή σου, να αγκαλιάζω τα κενά σου, να ανθίζω στα μάτια σου, να αναγεννιέμαι στο γέλιο σου...
Όταν η αγάπη μοιράζεται ανάμεσα στις ζωές μας καταργείται κάθε απόσταση, η αγάπη δεν φεύγει όταν πονάει, δεν υποχωρεί όταν πληγώνεται, δεν δειλιάζει στον κεραυνό, δεν προσκυνά τον θάνατο.
Η αγάπη ζει με την έκπληξη της καρδιάς, ανεβαίνει στο ψηλότερο σημείο του νου για να υποστηρίξει από εκεί κάθε της πράξη, αγκαλιάζει τα λάθη και τις παραλείψεις.
Ταξιδεύει με το ασημένιο σύννεφο της φαντασίας για να μαγέψει τις μέρες με την αλλόκοσμη αίσθησή της, με την μαγική της χρυσόσκονη, κατεβάζει το ουράνιο τόξο στα μαλλιά σου, σε σκεπάζει απαλά με τα μεταξένια πέπλα του ουρανού.
Αγαπώ θα πει να νιώθω βαθιά μέσα μου τον δικό σου παλμό, αυτό είναι επικοινωνία. Αγαπώ θα πει να αντηχούν οι λέξεις σου στα κύτταρά μου όταν στην σιωπή αντικρίζω το πρόσωπό σου.
Αγαπώ θα πει όταν σκαλίζω τα ιερογλυφικά του έρωτα στον καθρέφτη της πραγματικότητας και αδειάζει από είδωλα ψεύτικα ο κόσμος…
Στην αγάπη οι σταγόνες της βροχής γίνονται κοσμικά γράμματα που μεταφέρουν το μήνυμα της αιωνιότητας που μας δένει με το χρυσό της δίχτυ, ο άνεμος ακολουθεί το νεύμα του βλέμματος καθώς παρασύρεται στην μαγική μας αύρα.
Η αγάπη λαμβάνει το κάλεσμα από το αδιόρατο, παίρνει μορφή από το ασχημάτιστο, μιλάει ψιθυριστά και αντηχεί στο σύμπαν η ευγνωμοσύνη…
Η αγάπη ακολουθεί αβίαστα τα βήματά μας χωρίς να σκέφτεται τον προορισμό, απλώνει τα χέρια στο σήμερα χωρίς να νοιάζεται για το αύριο, υπερβαίνει μαζί μας τον χρόνο.
Εγώ και η αγαπημένη μου είμαστε η δόνηση μιας συμπαντικής λάμψης που γεμίζει φωταύγεια την καρδιά και από αυτή την λάμψη φωτίζεται ο κόσμος, παίρνουν μορφή τα πράγματα.
Το αιώνιο δώρο της αγάπης είναι η ανύψωση, η εξέλιξη, η υπέρβαση του φθαρτού και η εκτίναξη στο άπειρο, η επιστροφή στις αστρικές μας καταβολές.
Τώρα ξέρεις, δεν είσαι εσύ, είσαι η αγάπη Μου…
Αργύρης Καραβούλιας © Φύλλα έρωτα στον χρόνο