Στην κρίσιμη καμπή ενός κόσμου που αλλάζει ριζικά, στο μεταίχμιο των καινοφανών εξελίξεων που οδηγείται η ανθρωπότητα, στον ριζικό μετασχηματισμό που επιφέρει η συνειδησιακή επανάσταση, σήμερα πιο πολύ από ποτέ προβάλλει αδήριτη η ανάγκη ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης που θα οδηγεί σε λύσεις και ευκαιρίες.
Ενός μοναδικού τρόπου θέασης των πραγμάτων που δεν θα έχει λόγο ύπαρξης η μονοδιάστατη ανάγνωση, ενός ολιστικού τρόπου αντίληψης με τον οποίο ο άνθρωπος θα κατανοεί την μορφή και την ουσία, το φαίνεσθαι και το Είναι, την ύλη και το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα, την λογική και την φαντασία, όχι σαν τα δίπολα ενός κατακερματισμένου κόσμου αλλά ως τις διαφορετικές πτυχές ενός ενιαίου συνόλου, στο οποίο η αντίθεση γίνεται το απαραίτητο κύμα για την μεταπήδηση στην αρμονία.
Από την παλίντονο αρμονία του Ηράκλειτου, την αρμονία μέσω των αντιθέσεων του γιν και γιανκ στον ταοϊσμό, την φιλότητα και το νείκος στον Εμπεδοκλή, στον Πόρο και στην Πενία ως οι γεννήτορες της αρμονίας του Έρωτα, παντού από τις καταβολές της ανθρώπινης ύπαρξης φωτίζεται ο άνθρωπος από την Γνώση της ολιστικής θέασης ως την μόνη θέαση που δεν οδηγεί σε αδιέξοδα και συγκρούσεις αλλά σε λύσεις και σε μια ουσιαστική και πηγαία ειρήνη.
Είναι σημαντικό πως στην αγγλική γλώσσα η λέξη healing που σημαίνει θεραπεία προέρχεται από το ελληνικό όλον, το ολιστικό, η μόνη θεραπεία που μπορεί να υπάρξει στον άνθρωπο είναι η ολιστική θεραπεία, είναι η πληρότητα και η ακεραιότητα.
Ζήσε Ολιστικά λοιπόν, γιατί είναι ο ουσιαστικός τρόπος του ζην, το άπειρο και το αδιαμόρφωτο είναι οι πηγές της ζωής, δεν έχουν σημασία η μορφή και οι εμπειρίες στην πηγή της συνειδητότητας.
Το ανεκδήλωτο και το ανείπωτο ας ποτίζουν την ζωή μας για να έχουμε την καθάρια εμπειρία της ψυχής και του πνεύματος ως τους βασικούς παράγοντες διαμόρφωσης της καθημερινότητάς μας, η ολιστική ζωή είναι η αυθεντική ζωή.
Αργύρης Καραβούλιας Συγγραφέας, Δημοσιογράφος
https://www.facebook.com/ZiseOlistika/
https://www.facebook.com/groups/1614347318853433/
Όταν η Επιστήμη υποκλίνεται στη Φύση - Φυσική θεραπεία κατά της γήρανσης και των εκφυλιστικών ασθενειών
Όταν η Επιστήμη υποκλίνεται στη Φύση - Φυσική θεραπεία κατά της γήρανσης και των εκφυλιστικών ασθενειών
Από τα αφεφήματα του χθες, στη Νανοτεχνολογία του Aύριο
του Αργύρη Καραβούλια
Βότανα, μια λέξη που εμπεριέχει κατά κάποιο τρόπο το ίδιο το πεπρωμένο της ανθρωπότητας, την πορεία της από την νηπιακή της ηλικία στο στάδιο της ενηλικίωσης και κατά μήκος της πορείας αυτής αχώριστος σύντροφος και πιστός οδηγός στάθηκαν πάντα αυτά τα φυτά -με την παράξενη ιδιότητα τους- επεμβαίνοντας στον άνθρωπο και επηρεάζοντας καθοριστικά την φυσιολογία του.
Συνήθως λέγοντας "βότανα", εννοούμε κυρίως τα γνωστά και άγνωστα φαρμακευτικά φυτά, αλλά δεν θα ήταν λάθος να εντάσσαμε σε αυτά και κάθε φυσική πηγή θεραπείας, κάθε φυσικό μονοπάτι που συντελεί στην πολυπόθητη Υγεία, την θεοποιημένη από τους Έλληνες κόρη του Ασκληπιού.
Και ήταν που από την εποχή του Ασκληπιού ακόμα, όταν δηλαδή ο μύθος δεν είχε διαχωριστεί ως προς την ιστορικότητα του Λόγου, που οι πρακτικές για την διατήρηση της Υγείας και την αντιμετώπιση των νοσημάτων ήταν απόρροια της σχέσης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον και το φυτικό βασίλειο - μια σχέση άρρηκτα συνδεδεμένη με την γέννηση, την πορεία και την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.
Από τις πρώτες γραπτές πηγές που βρίσκονται στις καταβολές του κόσμου, έχουμε αποδείξεις αυτής της σχέσης, στα αρχέγονα κύτταρα του είδους μας ενυπάρχουν αποθηκευμένες οι πληροφορίες για την χρησιμοποίηση των βοτάνων στην διατήρηση της υγείας και στις θεραπευτικές πρακτικές.
 |
| Ιατρική αρχαίων Ελλήνων |
Με την λήψη βοτάνων για θεραπευτικούς σκοπούς ο άνθρωπος τίθεται a priori σε ευθυγράμμιση με το κοσμικό περιβάλλον, τους φυσικούς κύκλους και την παγκόσμια αρμονία. Όταν διαταράσσει το προσωπικό του οικοσύστημα, το δικό του φυσικό περιβάλλον και σαν απόδειξη αυτής της διαταραχής εμφανίζεται η ασθένεια, η έλλειψη της δύναμης για την διατήρηση της υγείας, με την λήψη του σωστού βοτάνου, της ενδεδειγμένης φυσικής θεραπείας, έχουμε την αποκατάσταση αυτής της διαταραχής και την επανεμφάνιση της υγείας.
Αυτό είναι το ολιστικό μοντέλο της φυσικής θεραπείας, ο άνθρωπος λογίζεται ως ολότητα και βάσει αυτής της ολότητας, σε ισορροπία με την φύση θα συντελεστεί και η πολυπόθητη θεραπεία, η κάθαρση και η ενδυνάμωση του σώματος και του πνεύματος, του νου και της ψυχής.
Η... ρίζα της ολότητας
Την σημασία αυτής της ολότητας για την διατήρηση της σωματικής και ψυχικής υγείας την συστηματοποίησε επιστημονικά πρώτος ο Ιπποκράτης, αυτός που έθεσε της βάσεις όπου πάνω τους θα οικοδομούνταν η επιστήμη της ιατρικής, μια επιστήμη που συνεχίζει αδιάλειπτα την πορεία της μέχρι και σήμερα.
 |
| Ιπποκράτης |
Κυρίως σήμερα, στην κρίσιμη καμπή ενός κόσμου που αλλάζει ριζικά, στο μεταίχμιο των καινοφανών εξελίξεων που οδηγείται η ανθρωπότητα, στον ριζικό μετασχηματισμό που επιφέρει η συνειδησιακή επανάσταση, σήμερα πιο πολύ από ποτέ προβάλλει αδήριτη η ανάγκη ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης που θα οδηγεί σε λύσεις και ευκαιρίες.
Ενός μοναδικού τρόπου θέασης των πραγμάτων που δεν θα έχει λόγο ύπαρξης η μονοδιάστατη ανάγνωση, ενός ολιστικού τρόπου αντίληψης με τον οποίο ο άνθρωπος θα κατανοεί την μορφή και την ουσία, το φαίνεσθαι και το Είναι, την ύλη και το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα, την λογική και την φαντασία, όχι σαν τα δίπολα ενός κατακερματισμένου κόσμου αλλά ως τις διαφορετικές πτυχές ενός ενιαίου συνόλου, στο οποίο η αντίθεση γίνεται το απαραίτητο κύμα για την μεταπήδηση στην αρμονία και τα βότανα στέκονται βοηθοί πολύτιμοι σε αυτή την πορεία.
Από την παλίντονο αρμονίη του Ηράκλειτου, την αρμονία μέσω των αντιθέσεων του γιν και γιανκ στον ταοϊσμό, την φιλότητα και το νείκος στον Εμπεδοκλή, στον Πόρο και στην Πενία ως οι γεννήτορες της αρμονίας του Έρωτα, παντού από τις καταβολές της ανθρώπινης ύπαρξης, φωτίζεται ο άνθρωπος από την Γνώση της ολιστικής θέασης ως την μόνη θέαση που δεν οδηγεί σε αδιέξοδα και συγκρούσεις αλλά σε λύσεις και σε μια ουσιαστική και πηγαία ειρήνη.
Ολιστικός τρόπος ζωής σημαίνει αναγνώριση της μοναδικότητας σου και της μοναδικότητας όλων των όντων, αντίληψη προέκτασης και εμβάθυνσης κι όχι επιφανειακής και επιδερμικής ανάγνωσης, σημαίνει ειρήνη μεταξύ νου και σώματος, σημαίνει πλήρη ισορροπία με την φύση και την δική της σοφία.
Είναι σημαντικό πως, στην αγγλική γλώσσα η λέξη healing που σημαίνει θεραπεία προέρχεται από το ελληνικό όλον, το ολιστικό, η μόνη θεραπεία που μπορεί να υπάρξει στον άνθρωπο είναι η ολιστική θεραπεία, είναι η πληρότητα και η ακεραιότητα.
Η μόνη ίαση είναι η αυτοίαση και το μόνο που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για να συναντήσει την θεραπεία είναι να βαδίσει ένα διαφορετικό δρόμο από εκείνον που τον οδήγησε στην αρρώστια και στα προβλήματα.
 |
 |
| Ασκληπιός |
Στην Ελλάδα, έχουμε εκ προοιμίου το πλεονέκτημα, ως μια χώρα πλούσια σε ενδημική χλωρίδα, να ανατρέξουμε πρωτίστως εκεί για να ριζώσουμε το θεραπευτικό μας έργο, να δούμε κυρίως τα βότανα σαν την αδιάσπαστη συνέχεια ενός κύκλου του οποίου κέντρο και περιφέρεια παραμένει η ενότητα και η συνεργασία με την φύση.
 |
| Η γαλανθαμίνη από το βότανο Γάλανθος αναστέλει την ακετυλοχολινοεστεράση και χρησιμοποιείται στην θεραπευτική αγωγή για την νόσο του Alzheimer. |
 | |
| Το φυτό Ελλέβορος του οποίου η φυτοτοξική δράση είναι γνωστή από την αρχαιότητα ενώ το δηλητήριό του επιδρά αργά στον οργανισμό. Σύμφωνα με μια θεωρία που ανέπτυξε ο κορυφαίος νεοζηλανδός τοξικολόγος, δρ. Λίο Σκεπ είναι πιθανό να ευθύνεται για τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. |
Άλλωστε γι’ αυτό και επιχορηγούνταν κατά κύριο λόγο μόνο οι καλλιέργειες φυτών και βοτάνων που χρησιμοποιούνται και στην μαγειρική, όπως ο δυόσμος, η ρίγανη, ο βασιλικός, η μέντα, το γλυκάνισο και όχι άλλα όπως η γλυκόριζα, το υπερικό, το γαϊδουράγκαθο, ενώ άλλα χρήσιμα φαρμακευτικά όπως η αγριάδα και η κολιτσίδα αντιμετωπίζονται από τους καλλιεργητές μόνο σαν παράσιτα πού πρέπει να εξοντωθούν με φυτοφάρμακα και όχι σαν μια ενδιαφέρουσα εισοδηματοφόρα πηγή.
 |
| Η καρβακρόλη, κύριο συστατικό του αιθέριου ελαίου της ρίγανης έχει διαπιστωθεί πως προκαλεί αναστολή του 7,12-διμεθυλοβενζοανθρακενίο, το οποίο έχει ενοχοποιηθεί για καρκινογενέσεις. |
Είναι χαραγμένη γνώση στα αρχέγονα κύτταρά μας οι θεραπείες με βότανα, ήταν η πρώτη επαφή με την φύση που επέφερε και την συνεργιστική σχέση η οποία θεμελιώθηκε επάνω στην υγεία και την διατήρησή της.
Από την απώτατη αρχαιότητα παραδείγματα της σχέσης ανθρώπου και βοτάνων έχουμε πάμπολλα, ενδεικτικά αναφέρουμε τον πάπυρο που ανακάλυψε ο αιγυπτιολόγος Έμπερς στην νεκρόπολη των Θηβών,ο οποίος περιέγραφε 700 φυτά, όπως την αλόη, την γεντιανή, τον κρόκο, την αλισφακιά, τα κρεμμύδια κ.α.
Οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν εγχύματα φυτών, ενώ ο Κώδικας του βασιλιά της Βαβυλωνίας Χαμουραμπί (2250 π.Χ.) είναι μια ενδιαφέρουσα συλλογή νόμων και βοτανοσυνταγών.
Στα Ορφικά έπη (6ος π.Χ. αιώνας) εκτός των άλλων αναφέρονται ο κέδρος, το ψύλλιον (Plantago psyllium- Plantaginaceae), ο κνίκος (Carthamus tinctorius- Compositae), η αγχούσα (Anchusa tinctoria L. Boraginaceae), ο µανδραγόρας, η ανεµώνη κ.ά.
Στη Θεογονία του Ησίοδου (8ος π. Χ. αιώνας) υπάρχει η πρώτη γραπτή αναφορά για την µήκωνα την υπνοφόρο, από την οποία παίρνουμε το όπιο. Ήδη από τους υστεροµινωικούς χρόνους ήταν γνωστή η χρήση του οπίου, όπως µαρτυρεί αγαλµατίδιο, που ονοµάσθηκε «η θεά των µηκώνων», δεδοµένου ότι φέρει στην κεφαλή τρεις καρφίδες οµοιώµατα των κωδιών.
 |
Τα «λυγρά ή κακά φάρµακα» ήταν αυτά, που προκαλούσαν αµνησία. Πρόκειται για δρόγες µε αντιχολινεργική δράση και εντονότατη ψυχοπληγική επίδραση. Είναι βέβαιο πως οι αρχαίοι Έλληνες ήδη από την προκλασσική εποχή γνώριζαν την επίδραση επί του ψυχισµού, φυτών µε αντιχολινεργικά αλκαλοειδή (πχ. τα Σολανώδη: Datura stramonium, Atropa belladonna, Hyoscyamus niger)...
Στην ραψωδία Κ΄ της Οδύσσειας αναφέρεται ότι η Κίρκη χρησιµοποιούσε λυγρά φάρµακα, τα οποία έριχνε κρυφά σε ένα χυλώδες ρόφηµα «τον κυκεώνα» (από Πράµνειο οίνο, κριθάλευρο και τριµµένο τυρί αιγός), στο οποίο προσέθετε και µέλι για να εξαλείψει την πικρή γεύση των φυτών και το προσέφερε στους συντρόφους του Οδυσσέα.
Μεγάλες μορφές της θεραπευτικής
Ο Ιπποκράτης ήταν εκείνος που θα απήλασσε την ιατρική από την δεισιδαιμονία και την μαγεία ενώ στα περίπου εξήντα βιβλία που αποδίδονται σε αυτόν, αναφέρει 236 φυτικά φάρμακα.
Την ίδια περίοδο ο Αριστοτέλης έγινε πατέρας της Ζωολογίας και πρώτος θεμελιωτής των Φυσικών Επιστημών. (Ανάμεσα στα άλλα βιβλία του έγραψε και δυο περί Φυτών).
Ο Θεόφραστος από την Ερεσσό, διάδοχος του Αριστοτέλη στην Περιπατητική Σχολή, πατέρας της Βοτανικής και της Ορυκτολογίας, και πρόδρομος της Φαρμακογνωσίας, στα εννέα βιβλία τού έργου του Περί φυτών ιστορία περιγράφει όχι μόνο τα φυτά με γεωγραφική κατανομή αλλά και τις φαρμακολογικές ιδιότητες τους, ενώ συνέγραψε και έξι βιβλία Περί φυτών αιτία.
Μια μεγάλη ιατρική αυθεντία που επηρέασε καθοριστικά με το έργο του όλη την σύγχρονη ιατρική και φαρμακολογία ήταν ο Διοσκουρίδης από την Ανάζαρβο της Κιλικίας, σπούδασε ιατρική στην Ταρσό και έγινε Ρωμαίος πολίτης με το όνομα Πεδάνιος. Ο Διοσκουρίδης περιόδευσε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο (40-90 μ.Χ.) για να μελετήσει τα διάφορα φαρμακευτικά βότανα και φυτά τα οποία κατέταξε σε πέντε βιβλία, με γενικό τίτλο Περί Ύλης Ιατρικής, που από τότε αποτελούν το βασικό σύγγραμμα, στο οποίο βασίστηκαν όλοι όσοι ασχολήθηκαν με την θεραπευτική ως τον 16ο αιώνα.
 |
Εικόνα από το βιβλίο του Διοσκουρίδη, Περί Ύλης Ιατρικής, βασικό και απαραίτητο σύγγραμμα όλων όσων ασχολούνταν με την βοτανική θεραπευτική για αιώνες. Ο Διοσκουρίδης περιόδευσε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο (40-90 μ.Χ.) για να μελετήσει τα διάφορα φαρμακευτικά βότανα και φυτά.
Περιγράφονταν περίπου 1000 ιάματα εκ των οποίων τα 600 είναι φυτικής προέλευσης και έδινε οδηγίες για την συγκομιδή και διαφύλαξη των βοτάνων.
Να αναφέρουμε μόνο για να δούμε την εμβάθυνση στην ουσία και το πρωτοπόρο τού επιστημονικού ύφους τού έργου του Διοσκουρίδη, πως Στο περί πτελέας, κοινώς φτελιάς κεφάλαιο, ο Διοσκουρίδης μνημονεύει και την αντισηπτική ιδιότητα της μούχλας (1, 84): «Η μούχλα η οποία μαζεύεται στα παλιά ξύλα και τη βάση των κορμών, αν πασπαλιστεί σαν αλεύρι, καθαρίζει και επουλώνει τα έλκη», παρατήρηση που αξιοποιήθηκε μετά από αιώνες με την ανακάλυψη της πενικιλίνης από τον Φλέμιγκ.
Επίσης σχετικά με την ιτιά παρατηρεί ότι «ο καρπός, τα φύλλα, ο φλοιός και ο χυμός έχουν στυπτικές ιδιότητες που βοηθούν στους πόνους των αυτιών. Και το αφέψημά της, όταν με αυτό γίνονται εξωτερικές πλύσεις, είναι πάρα πολύ καλό για την ποδάγρα».
Γνωρίζουμε ότι το 1827 απομονώθηκε από την ιτιά η σαλικίνη, η οποία ονομάσθηκε έτσι από το λατινικό όνομα της ιτιάς, Salix, και η γνώση της ουσίας αυτής συνετέλεσε στη σύνθεση της ασπιρίνης. Στη Φαρμακολογία του ο καθηγητής Κωστής στα 1855 την σαλικίνη την αποδίδει με το ελληνικό όνομα «ιτεϊνη».
Στα κλασσικά και ελληνιστικά χρόνια περίφημοι υπήρξαν οι ριζοτόμοι, ιατροί, συγγραφείς βοτανολογίων, τα λεγόμενα “Ριζοτομικά” ή “Ριζοτομούμενα”.
Άλλος σημαντικός γιατρός της αρχαιότητας που έμεινε στην ιστορία για τις θεραπείες του με βότανα ήταν ο Γαληνός που παρασκεύαζε φάρμακα από τις δρόγες των φυτών κάνοντάς τα έτσι αποτελεσματικά, τα λεγόμενα «γαληνικά σκευάσματα» που ισχύουν μέχρι και τις μέρες μας.
Παραθέτουμε μια συνταγή βοτάνων που αδυνατίζουν όπως μας την παραδίδει ο Γαληνός: «Τα σκόρδα και τα κρεμμύδια και τα κάρδαμα και τα πράσα και τα σινάπια είναι από αυτά που αδυνατίζουν.
Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος που δε γνωρίζει να κάνει λάθος γιατί έχουν μεγάλη δύναμη.
Κατόπιν δε τούτων και το σμύρνιον και το πύρεθρον και η ρίγανη και η μέντα και ο δυόσμος και το φλισκούνι και η θρούμπη και το θυμάρι όλα προσφέρονται χλωρά, πριν ξεραθούν, γιατί αν ξεραθούν είναι φάρμακα και όχι τροφές» (Γαληνός, Περί λεπτυνούσης διαίτης, 7,1).
Γνωστός ιατρός και μεγάλος γνώστης των βοτάνων κατά την Βυζαντινή περίοδο υπήρξε ο Ορειβάσιος, προσωπικός φίλος και προσωπικός γιατρός του Αυτοκράτορα Ιουλιανού, τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Μία άλλη ξεχωριστή φυσιογνωμία στην Θεραπευτική των βοτάνων υπήρξε ο Αλέξανδρος Τραλλειανός, από τις Τράλλεις της Μικράς Ασίας, Ιατρός, Φαρμακολόγος και Βοτανολόγος.
Επηρέασε σημαντικά την ιατρική του μεσαίωνα με το έργο του, έγραψε 12 βιβλία τα Θεραπευτικά, Περί Πυρετού κ.ά.
Με το έργο Δυναμερόν του Νικολάου Μυρεψού, ιατρού της αυλής του Ιωάννη Βατάτζη, αυτοκράτορα της Νίκαιας (13ος αιώνας), έχουμε την πλέον εμπεριστατωμένη συλλογή φαρμακευτικών υλών, την καταγραφή πρώτων υλών, μέθοδους παρασκευής, χορήγησης και δοσολογιών των φυτικών σκευασμάτων που προτείνει.
Συνολικά καταγράφονται 2.656 συνταγές, 150 από την Σχολή του Σαλέρνου και οι υπόλοιπες από την Ανατολή.
Το συγκεκριμένο βιβλίο του Μυρεψού μέχρι και τον 18ο αιώνα, αποτέλεσε τον επίσημο φαρμακευτικό κώδικα της Δύσης και της Ανατολής όπως επίσης και κύριο σύγγραμμα της Ιατρικής Σχολής του Παρισιού.
Αξιοσημείωτο είναι πως για την παρασκευή του άγιου μύρου από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως που δίδεται στην εκκλησία την Μ. Τετάρτη ακολουθούνται οι οδηγίες του Μυρεψού.
Στο μεταξύ με την μεγάλη ανάπτυξη του εμπορίου, τα βότανα και τα καρυκεύματα για τα τρόφιμα ήταν τα πρώτα εμπορεύματα που άρχισαν να «κυκλοφορούν» από τόπο σε τόπο. Συνήθως οι γνώσεις πώς να τα ξεχωρίζουν και πώς να τα χρησιμοποιούν ήταν προνόμιο των μάγων και των ιερέων, οι οποίοι επειδή κατόρθωναν μ’ αυτά να γιατρεύουν πολλές αρρώστιες στερέωναν τη θέση τους και την δύναμη τους, απέναντι στους πιστούς.
Αυτές οι θεραπείες άλλωστε έγιναν αιτία να αποδοθούν υπερφυσικές ιδιότητες σε πολλά βότανα, ενώ από την άλλη μεριά, ο λαός πίστευε ότι οι ιερείς είναι οι ερμηνευτές της θέλησης των θεών, (αφού μόνο σε αυτούς αποκάλυπταν τα μυστικά τους…).
Γι’ αυτό και το Μεσαίωνα άλλαξαν τα πράγματα και η Χριστιανική Εκκλησία άρχισε τότε να αποθαρρύνει την χρήση των βοτάνων στην ιατρική, επειδή είχαν συνδεθεί με την μαγεία. Προτιμούσε να ενθαρρύνει τον κόσμο στην άσκηση της πίστης για την θεραπεία ασθενειών.
Κατά τον Μεσαίωνα ήταν που αναπτύχθηκαν και κατοχυρώθηκαν τα επαγγέλματα του Ιατρού και του Φαρμακοποιού, όπου η διαφοροποίησή τους κατάγράφηκε για πρώτη φορά στις Constitutiones Medicinalis (1231) από τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο II (Friedrich ΙΙ Hohenstaufen), που υπήρξε βασιλιάς της Σικελίας (1198-1250), αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1220-1250) και τιτουλάριος βασιλιάς της Θεσσαλονίκης.
Απ’ όσα έγιναν τα σκοτεινά εκείνα χρόνια και αμέσως μετά αξίζει να σταθούμε μια στιγμή στο Θεόφραστο Χοχερνχάϊν, που σπούδασε και αυτός ιατρική αλλά όταν βρέθηκε στα ανθρακωρυχεία του Τυρόλου έμεινε εκστατικός και συνέλαβε την ιδέα ότι θα μπορούσε να καθαρίσει και τα ανθρώπινα σώματα με τον ίδιο τρόπο. Άρχισε έτσι να δίνει στους αρρώστους του μέταλλα σαν φάρμακο, δεν κράτησε όμως αρχεία και έτσι τα αποτελέσματα δεν έγιναν γνωστά. Ο Θεόφραστος εκείνος πέθανε σε ηλικία 50 χρονών και μετά τον θάνατο του πολλοί ακολούθησαν τις μεθόδους θεραπείας του. Από εκεί προήλθε η αλλοπαθητική ιατρική που χρησιμοποιείται κατά κόρον σήμερα.
Μια μεγάλη και σημαντική φυσιογνωμία που θα επηρέαζε καθοριστικά την εξέλιξη της φαρμακολογίας και των φυσικών επιστημών ήταν ο Παράκελσος, που πρώτος έφερε, τον 16ο αιώνα, την χημεία στην ιατρική. Ο Παράκελσος, ήταν επιφυλακτικός με την λαϊκή ιατρική και τις συνταγές της με βότανα που πρωτοστατούσαν στην εποχή του, έκαψε διάφορα βιβλία που έγραφαν για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες προσπαθώντας έτσι να δώσει στον κόσμο τις δικές του πρωτοπόρες ιδέες για την χημική ιατρική, που μέχρι τις ημέρες μας πρωτοστατεί.
Ο Παράκελσος αναφέρει πως «Κάθε αγρός και πεδιάδα, κάθε βουνό και λόφος είναι ένα φαρμακείο».
Τα νέα δεδομένα για την Φαρμακευτική και την Ιατρική ξεκινάνε όταν ο φαρμακοποιός Fridrich Wilhem Sertuemer ανακάλυψε τα αλκαλοειδή και απομόνωσε από το όπιο της παπαρούνας, της μήκωνος της υπνοφόρου, το 1817, την μορφίνη.
Σημαντικός σταθμός στην συστηματική μελέτη των φυτών και των βοτάνων υπήρξε τον 18ο αιώνα ο Κάρολος Λιναίος, Σουηδός, ο οποίος κατέγραψε τα φυτά, σε λατινική γλώσσα, η ονοματολογία του ισχύει μέχρι και σήμερα και φέρουν το χαρακτήρα L.
Ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη και συνέταξε πολλά βιβλία όπως το «Βάσεις της Βοτανικής» 1736, «Γένη των Φυτών» 1737, «Τα είδη των φυτών» 1753. Ο Λιναίος ήταν αυτός που κατέταξε τον άνθρωπο στο είδος Homo sapiens.
Με την περαιτέρω ανάπτυξη της Χημείας και της Βιοχημείας αναλύθηκε εμπεριστατωμένα πλέον το περιεχόμενο πολλών από τις 90.000 γνωστών δρογών (το δραστικό μέρος ενός βοτάνου) και αποδείχτηκαν και με την επιστημονική προσέγγιση πλέον οι θεραπευτικές τους ιδιότητες.
 |
| Πολύτιμος βοηθός στις πληροφορίες του άρθρου για την φαρμακολογική δράση των βοτάνων στάθηκε το βιβλίο, “Φυτά με Φαρμακολογικές Ιδιότητες” της Καθηγήτριας Φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χριστίνας Τεσσερομμάτη, την οποία και ευχαριστώ για την συνεισφορά της. |
Φαρμακολογία και βότανα
Τα δραστικά συστατικά των βοτάνων διακρίνονται στις ακόλουθες κατηγορίες, τα αιθέρια έλαια, τα αλκαλοειδή, τα αμινοξέα που δεν οδηγούν σε πρωτεϊνοσύνθεση (Μη πρωτεϊνο-αγωγά αμινοξέα), τις ανθρακινόνες, τις πικρές ουσίες όπως τα τερπένια, τα κουμαρινικά, τα λίπη και και έλαια λιπαρά οξέα, τις τανίνες, τις γλυκοσίδες, τις σαπωνίνες, τις βλένες, τους υδατάνθρακες και άμυλο και τις φυτικές πρωτεϊνες.
* Τα αιθέρια έλαια διακρίνονται από τα λιπαρά οξέα λόγω της υψηλής τους πτητικότητας, ενώ περιέχουν και πολλά συστατικά, π.χ. το ροδέλαιο περιέχει πάνω από 400 ενώσεις.
Ξεχωρίζουν ως προς την αντιοξειδωτική, την ανοσοδιεγερτική, την αντικαρκινική τους δράση όπως π.χ. η καρβακρόλη που έχει διαπιστωθεί πως προκαλεί αναστολή του 7, 12-διμεθυλοβενζοανθρακενίο, το οποίο έχει ενοχοποιηθεί για καρκινογενέσεις.
Επίσης έχουν αντιφλεγμονώδη, αντισηπτική και εντομοαπωθητική δράση, ενώ συμβάλουν και στην ενίσχυση της όρεξης, όπως το δεντρολίβανο και η ρίγανη που ενισχύουν τους μηχανισμούς της λειτουργίας της πέψης.
* Τα αλκαλοειδή είναι σύνθετες οργανικές ενώσεις συνδεδεμένες ετεροκυκλικά με άζωτο και βρίσκονται σε ποσοστό 15% σε όλα σχεδόν τα φυτά.
Σε πολλά φυτά τα αλκαλοειδή βρίσκονται στους επικαλυπτικούς ιστούς (στην επιδερμίδα και στην κάτω από αυτή στιβάδα), ως αμυντικοί μηχανισμοί από βλαπτικούς παράγοντες ή μικρόβια. Τέτοιου είδους παραδείγματα είναι η ακονιτίνη, η βερατρίνη, η κωνεϊνη, η κοκαϊνη κ.α.
Από τα αλκαλοειδή σαν παράδειγμα να αναφέρουμε την γαλανθαμίνη από το βότανο Γάλανθο που αναστέλει την ακετυλοχολινοεστεράση και χρησιμοποιείται στην θεραπευτική αγωγή για την νόσο του Alzheimer.
* Τα αμινοξέα που δεν οδηγούν σε πρωτεϊνοσύνθεση είναι 600 (εκτός των 20 απαραίτητων αμινοξέων) και βρίσκονται στα φυτά για την σύνθεση των φυτικών πρωτεϊνών.
* Οι Ανθρακινόνες συνήθως ανήκουν στις δραστικές ουσίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως καθαρτικά και επίσης σε αυτήν την ομάδα βρίσκουμε και καλές φυσικές βαφές.
Το Ρήο, η Σέννα, το Αγριολάπαθο, ο Ράμνος και η Αλόη είναι ενδεικτικά βότανα αυτής της κατηγορίας.
* Οι πικρές ουσίες δεν αποτελούν αυτόνομη χημική ομάδα ουσιών με τις περισσότερες να ανήκουν στα τερπένια. Γνωστές ουσίες αυτής της ομάδας είναι η γεντιοπικρίνη που βρίσκεται στην ρίζα της γεντιανής, βασικό συστατικό κάποτε ενός μυστικού ποτού των αλχημιστών. Επίσης η αψινθίνη στην αψιθιά, η μαρρουβιίνη στο ραδίκι κ.ά.
* Στα κουμαρινικά έχουμε τα φαινυλοπροπάνια ως πρόδρομες μορφές της βιοσύνθεσης τους. Η χαρακτηριστική μυρωδιά του φρεσκοκομμένου σανού οφείλεται στις κουμαρίνες. Οι κουμαρίνες ανέρχονται στο 2% του ξηρού βάρους των φυτών. Η κουμαρίνη του κιννάμωμου και του πετροτρίφυλου χρησιμοποιείται ως θεραπευτική αγωγή για την φλεβίτιδα.
Τα βασικά λιπαρά οξέα παλαιότερα τα συναντούσαμε ως βιταμίνη F και επειδή δεν συντίθεντο από τον ανθρώπινο οργανισμό, πρέπει να λαμβάνονται με τις τροφές.
Σημαντικό είναι το γ-λινολενικό οξύ που απομονώνεται από το Μποράτζινο (Borago officinalis L), το οποίο συνίσταται για την νευροδερματίτιδα, είτε με εξωτερική είτε με εσωτερική χρήση.
* Οι Τανίνες των φυτών προκαλούν κατά κύριο λόγο μία στυπτική δράση. Το όνομά τους προέρχεται από την κέλτικη λέξη “tan” που σημαίνει βελανιδιά, ένα δένδρο πλούσιο σε ταννίνες. Η στυφή γεύση των ταννινών οφείλεται στην ένωσή τους με τις πρωτεϊνες του σάλιου που σχηματίζουν αδιάλυτα μόρια. Οι τανίνες χημικά διακρίνονται στις υδρολυόμενες ταννίνες και στις συμπεπυκνωμένες.
* Οι Γλυκοσίδες ξεχωρίζουν στις κυανογλυκοσίδες, στις καρδιοεκλεκτικές γλυκοσίδες (έχουν απομονωθεί άνω των 500 από τα φυτά μέχρι σήμερα), και στις σιναπογλυκοσίδες που αφορούν μηχανισμό δράσης της γλικοσιναλάτης.
* Οι Βλέννες των φυτών όταν αναμειχθούν με νερό παράγουν κολλοειδή διαλύματα. Στο έντερο κατακρατούν νερό, επιταχύνουν τις περισταλτικές κινήσεις του, και έτσι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ήπια υπακτικά, όπως οι σπόροι του λιναριού.
* Οι φυτικές πρωτεϊνες διακρίνονται σε πρωτεολυτικά ένζυμα (π.χ. η παπαϊνη και η βρωμελαϊνη) και σε λεκτίνες. Πολλές λεκτίνες έχει αποδειχθεί ότι διαθέτουν αντικαρκινική δράση και χρησιμοποιούνται στην θεραπευτική. Οι λεκτίνες μπορεί να συνδεθούν με τα ριβοσώματα και να αναστείλουν την πρωτεϊνική σύνθεση, ακόμη μπορεί να απορρυθμίσουν και να ελαττώσουν την δραστηριότητα της τελομεράσης και να αναστείλλουν την αγγειογένεση.
Εξατομικευμένη εναλλακτική ιατρική στην μεταγονιδιωματική εποχή με θερανοστική προσέγγιση
Σημαντικό είναι πως η βοτανική θεραπεία και ευρύτερα οι φυσικές θεραπείες με συνοδό την σύγχρονη γνώση της επιστήμης της ιατρικής, εξειδικεύονται, ακολουθούν την επιστημονική καθαρά οδό, απαλλαγμένες πλέον από το σύνδρομο της λαϊκής ιατρικής που πολλές φορές άσχετοι άνθρωποι μόνο με γνώμονα το κέρδος, εκμεταλλευόμενοι την σύγχρονη ροπή προς τις φυσικές λύσεις, αυτοχρισμένοι "θεραπευτές" χωρίς τις ανάλογες γνώσεις, υποτίθεται πως παρέχουν θεραπεία μέσω βοτάνων, χωρίς να αναφέρονται σε δραστικές ουσίες, χωρίς να υπολογίζουν την δοσολογία για κάθε περίπτωση, βάζοντας έτσι σε κίνδυνο την ζωή των ανυποψίαστων ανθρώπων.
 |
Η νανοχειρουργική μπορεί να παίξει ένα μεγάλο ρόλο στις νέες εξελίξεις στην φυσική θεραπεία και στην αντιγηραντική ιατρική.
Σήμερα οι νέες γνώσεις που προσφέρει η ανάγνωση του ανθρώπινου γονιδιώματος, η γενετική έρευνα και η εξέλιξη της νανοτεχνολογίας εναγκαλίζονται με την φυσική θεραπεία και τα βότανα προσφέροντας έτσι ένα νέο βήμα στην χρήση των βοτάνων, πέρα από το γνωστό αφέψημα που οι περισσότεροι γνωρίζουν.
Έτσι οι δυνατότητες των φυσικών θεραπειών και των βοτάνων πέρα από το προληπτικό και θεραπευτικό τους μέρος, είναι έτοιμες να μας προσφέρουν τα δώρα τους στην μακροβιοτική και την αντιγήρανση, συνδυασμένες με την νέες δυνατότητες των βιοτεχνολογικών επιστημών.
Φτάνουμε δηλαδή στην εποχή που το κάθε βότανο θα ανταποκρίνεται σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά με βάση το επιγονιδίωμα του.
Ο καθηγητής ιατρικής και ερευνητής, εξειδικευμένος σε διεθνές επίπεδο στην νανοϊατρική και ρομποτική ιατρική, με εξειδίκευση στις φυσικές θεραπείες μέσω της γενετικής, Δρ. Γιάννης Γιαννιός, ερωτηθείς για τις νέες δυνατότητες στην αντιγήρανση μέσω αυτού του συνδυασμού, τονίζει χαρακτηριστικά:
*Ο Δρ. Γιάννης Γιαννιός, καθηγητής Ιατρικής με πέντε μεταπτυχιακά στην Μεταφραστική Ιατρική, ασχολείται με την πραγματοποίηση πρωτοποριακών θεραπειών από την έρευνα στην κλινική πράξη και στην Νανοιατρική στα μεγαλύτερα Αγγλικά Πανεπιστήμια Ιατρικής όπως είναι το Πανεπιστήμιο Ιατρικής του Εδιμβούργου στην Σκωτία και στο Λονδίνο. Με χιλιάδες δημοσιεύσεις και παρουσιάσεις σε παγκόσμια Ιατρικά Συνέδρια πρωτοποριακών εξατομικευμένων θεραπειών ειδικά σε μεταστατικούς καρκίνους, νευροεκφυλιστικές νόσους, διαβητικές και καρδιοαγγειακές αθεράπευτες επιπλοκές, το έργο του έχει αποσπάσει εκατοντάδες παγκόσμιες διακρίσεις και βραβεία.
Ειδικά σήμερα που οι επιστημονικές μας γνώσεις με σύμμαχο την φύση και με την χρήση προσαρμογόνων βοτάνων και φαρμακοτροφίμων, είμαστε σε θέση να ενεργοποιήσουμε και να απενεργοποιήσουμε επιγονιδιωματικώς ζωτικής σημασίας γονίδια, υπεύθυνα για την υγεία και μακροβιότητα με την μεσολάβηση της επιγενετικής εφαρμοσμένης βιοτεχνολογίας σκοπεύοντας στην αντιγηραντική παρέμβαση.
Είναι γεγονός ότι φτάνουμε με μεγάλη επιτάχυνση στην εποχή των επιγενωμικών βοτανικών σκευασμάτων και φαρμακοτροφίμων που μπορούν να συνδυαστούν με επιγενωμικά φάρμακα για την πρόληψη και θεραπεία ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία, όπως ειναι ο καρκίνος και εκφυλιστικές ασθένειες υπό μια εξατομικευμένη θεραπευτική προσέγγιση βασισμένη σε αποδείξεις.
Μια προσέγγιση με βάση την φυσική θεραπεία/Φαρμακογονιδιωματική, σε συνδυασμό με νανοϊατρική για μοριακή στόχευση που μπορούν να ενισχύσουν το θεραπευτικό δείκτη και να μειώσουν τις παρενέργειες. Ακόμη και η νανοχειρουργική μπορεί να παίξει ένα μεγάλο ρόλο στην αντιγηραντική ιατρική.
Ο Αριστοτέλης είχε ανακαλύψει την λέξη "Επιγένεση" για να εξηγήσει τη θεωρία του σχετικά με προοδευτικές και σταδιακώς αναπτυξιακές αλλαγές.
Σήμερα η επιγενετική αναφέρεται σε αλλαγές στην γονιδιακή αλληλουχία, αλλά μόνο των μοριακών και κυτταρικών μηχανισμών που ρυθμίζουν μεταβολικές διεργασίες του DNA όπως είναι η μεταγραφή, επισκευή και αναπαραγωγή.
Το επιγονιδίωμα ευθύνεται για την διαφοροποίηση των κυττάρων από τον ίδιο γενετικό κώδικα σε περισσότερους από διακόσιους διαφορετικούς τύπους κυττάρων. Υπάρχουν πολλοί επιγονιδιωματικοί μηχανισμοί στο σώμα μας, που συνθέτουν το φαινότυπο μας όπως ακετυλίωση της ιστόνης που προκαλεί αύξηση στην έκφραση των γονδίων που κωδικοποιούν το RNA ή τμηματική μεθυλίωση στα CpG islands που απενεργοποιεί αποπτωτικά ογκοκατασταλτικά γονιδία που οδηγούν σε καρκινογένεση που αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.
Η γήρανση μειώνει την ολική μεθυλίωση του DNA που προκαλεί υπερομοκυστεϊναιμία λόγω ενεργοποίησης του γονιδίου methylene-tetrahydro-folate-αναγωγάση (MTHFR) το οποίο είναι ένας μεταβολίτης της ομοκυστεΐνης που έχει συσχετισθεί με ομόζυγες και ετερόζυγες μεταλλάξεις που βλάπτουν την επεξεργασία του φολικού οξέος, προκαλώντας προβλήματα υγείας όπως ο καρκίνος, ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια, στηθάγχη, αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης, DVT, στεφανιαία και εγκεφαλική περιφερική αθηροσκλήρωση, θρόμβους αίματος που οδηγούν στην φλεβική θρομβοεμβολή (VTE), έμφραγμα του μυοκαρδίου και άλλες καρδιαγγειακές νόσους, νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως το Αλτσχάιμερ και το Πάρκινσον, περιφερική νευροπάθεια, κατάθλιψη, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (ΙΨΔ), άνοια, ημικρανίες, διπολική διαταραχή, επιληψία, σχιζοφρένεια κ.ά...»
Όπως αναφέρει ο Δρ. Γιαννιός, παρά το γεγονός ότι, περισσότερο από το 50% του πληθυσμού έχει απενεργοποιημένο το γονίδιο MTHFR με τα κατάλληλα φυσικά συμπληρώματα και με την ενδεδειγμένη χρήση βοτανικών σκευασμάτων μπορούμε να ενεργοποιήσουμε ξανά αυτό το γονίδιο που μπορεί να μεταβολίσει την ομοκυστεΐνη με την επεξεργασία του φυλλικού οξέος, οδηγώντας σε απελευθέρωση σεροτονίνης, μελατονίνης, ντοπαμίνης και αδρεναλίνης που μπορεί να βελτιώσει τη διάθεση, την μνήμη και την πνευματική διαύγεια. Πρόσθετες ευεργετικές τους επιδράσεις περιλαμβάνουν βελτιωμένη λειτουργία του ήπατος, καλύτερη κατάσταση στα μαλλιά, νύχια και δέρμα, περισσότερη ενέργεια, καλύτερο ύπνο, μείωση στους αρθριτικούς πόνους κλπ.
Επίσης ο Δρ. Γιαννιός υπογραμμίζει πως αυτή η εξατομικευμένη φυτική θεραπεία που βασίζεται σε επιγενωμική ιατρική μπορεί να ασκήσει τα θεραπευτικά της αποτελέσματα σε άτομα που λαμβάνουν φάρμακα που ενισχύουν τα επίπεδα ομοκυστεΐνης στο αίμα όπως χημειοθεραπευτικά φάρμακα κατά του καρκίνου, φάρμακα για τη μείωση της χοληστερόλης και κατά του διαβήτη, θεοφυλλίνη, μεθοτρεξάτη και κορτιζόνη για το άσθμα, σουλφασαλαζίνη για χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις όπως την αρθρίτιδα που μπορεί να διαταράξει αναβολικούς μηχανισμούς προκαλώντας μυϊκή απώλεια,αντιεπιληπτικά φάρμακα, L-Dopa για τη νόσο του Πάρκινσον και κυκλοσπορίνη A για καταστολή του ανοσοποιητικού.
«Περίπου 30 εκατομμύρια βάσεις που συνθέτουν τις CpG Νησίδες που αποτελούν ένα υποσύνολο του ανθρώπινου γενετικού κώδικα είναι μεθυλιωμένες, απενεργοποιώντας την έκφραση ογκοκατασταλτικών γονιδίων που απαγορεύει την κυτταρική απόπτωση ( τύπου Ι PCD), η οποία μπορεί να οδηγήσει σε καρκινογένεση. Ένας άλλος μηχανισμός γήρανσης είναι η γλυκοζυλίωση, η σύνδεση δηλαδή των πρωτεϊνών με σάκχαρα, πράγμα που τις καθιστά μαλακές και κολλώδεις. Οι γλυκοζυλιωμένες πρωτεΐνες σχηματίζουν ένα δύσκαμπτο πλέγμα που παρεμποδίζει τη λειτουργία των ιστών όπως οι αρθρώσεις, ο φακός του οφθαλμού, οι αρτηρίες κ.α. Επίσης οι προκαλούμενες ρητίδες είναι και στα εσωτερικά όργανα προκαλώντας σκλήρυνση ενώ για την συγκεκριμένη περίπτωση ενδυκνείται η χορήγηση Καρνοσίνης καθώς και μιτοχονδριακοί ενεργοποιητές.
Κατά συνέπεια, η μεθυλίωση του γονιδίου του υποδοχέα (ER) οιστρογόνου αυξάνει αναλογικά με την ηλικία λόγω του hypermethylation οδηγώντας τους ηλικιωμένους σε χορήγηση φυτοοιστρογόνων.
Η υπερέκφραση της μεθειονίνης μπορεί να επιταχύνει τη γήρανση, ενώ η ρεσβερατρόλη, η οποία ενεργεί ως ένα μιμητικό θερμιδικού-περιορισμού (CR) μπορεί να καθυστερήσει τη διαδικασία γήρανσης.
Μπορούμε να καθυστερήσουμε τη διαδικασία γήρανσης, παρακάμπτοντας την επίπτωση των διαταραχών με την πρακτική της επιγονιδιωματικής βασισμένης σε τεκμήρια ιατρικής κάτω από μια εξατομικευμένη προσέγγιση που βασίζεται στα βοτανικά σκευάσματα με την ανίχνευση και αναστολή της έκφρασης των γονιδίων που ενεργούν καταλυτικά στην διαδικασία της γήρανσης.
Αυτό λέγεται θερανοστική προσέγγιση και καλύπτεται από την ανάλυση της έκφρασης των γονιδίων.
Η απομεθυλιοποίηση και αντιφλεγμονώδη δράση με βότανα και φαρμακοτρόφιμα σε συνδυασμό με θερμιδικό περιορισμό που μειώνει την παραγωγή ROS και οξειδωτικού στρες σε συνδυασμό με άσκηση.
Μιμητές του θερμιδικού-περιορισμού (CR) όπως η ρεσβερατρόλη, ενισχυτικά της δράσης της ινσουλίνης όπως Ginseng, και ενεργοποιητές των PPAR όπως Gynostemma και νικοτιναμιδίου-αδενίνης (NAD)- deacetylases εξαρτώνται από πρωτεΐνες που ονομάζονται Sirtuins που ενεργοποιούν την βιογένεση των μιτοχονδρίων.
Αυτές μπορούν να συμβάλουν στην μακροζωία διευκολύνοντας την αντιγήρανση σε συνδυασμό με χαμηλή σε θερμίδες δίαιτα ή θερμιδικό περιορισμό (CR) που μειώνει τη φλεγμονώδη δυσλειτουργία λόγω προχωρημένης ηλικίας.
Οι Sirtuins (1-6) ενεργούν επιγονιδιακά ασκώντας ιστονική ανασταλτική δραστηριότητα, η οποία ρυθμίζει την έκφραση των γονιδίων που εμπλέκονται στο μεταβολισμό, στη μιτοχονδριακή λειτουργία, φλεγμονή, αντίσταση και ευαισθησία της ινσουλίνης οδηγώντας σε μακροζωία και πρόληψη των ασθενειών που συνδέονται με τη γήρανση.
Εκτός από την αποακετυλίωση και αύξηση του μεταβολισμού, οι sirtuin πρωτεΐνες όπως ειναι η SIRT1 μπορεί να ενεργήσει ως θεματοφύλακας του ανθρώπινου κυττάρου με την επισκευή κατεστραμμένου DNA, αναστέλλοντας τη δραστηριότητα των NFkB από διακετυλίωση και την ενεργοποίηση -βιογένεση των μιτοχονδρίων.
Η ρεσβερατρόλη είναι μια πολυφαινόλη που μπορεί να δράσει ως μιτοχονδριακό φάρμακο, το οποίο διεγείρει το γονίδιο PGC-1α ενεργοποιώντας μηχανισμούς αντιγήρανσης και πρόληψης εκφυλιστικών διαταραχών ενώ η παχυσαρκία και η αντίσταση στην ινσουλίνη μειώνονται...».
Γνωρίζουμε πως οι μιτοχονδριακές θρεπτικές ουσίες ταξινομούνται στις ακόλουθες τρεις ομάδες:
• 1) αντιοξειδωτικά, όπως Συνένζυμο Q, γλουταθειόνη (GSH), λιποϊκό οξύ (LA) και α-τοκοφερόλη.
• 2) βελτιωτικά ενέργειας και άλλα, όπως L-καρνιτίνη /ακετυλο-καρνιτίνη, κρεατίνη, πυροσταφυλικό, και χολίνη.
• 3) συμπαράγοντες και πρόδρομοι τους, όπως λιποϊκό οξύ, συνένζυμο Q, και βιταμίνες του συμπλέγματος Β.
Επίσης η Κατεχίνη EGCG του πράσινου τσαγιού αυξάνει την μιτοχονδριακή βιογένεση.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι, παρά το γεγονός ότι ένα ενιαίο ελαττωματικό γονίδιο μπορεί να προκαλέσει μια γενετική ασθένεια, η πλειοψηφία των ασθενειών που προκαλούνται οφείλονται κυρίως σε περιβαλλοντικούς επιγενετικούς μηχανισμούς, συμπεριλαμβανομένων των τοξινών, του στρες, της διατροφής υψηλής θερμιδικής αξίας και άλλους φλεγμονώδεις παράγοντες, οι οποίοι μπορούν να αντιστραφούν με ένα υγιεινό τρόπο ζωής και την χορήγηση συγκεκριμένων βοτανικών σκευασμάτων.
Δηλαδή πέρα από τις γονιδιακές προδιαθέσεις και την κληρονομικότητα, σημαντικό είναι πως πλέον γνωρίζουμε μέσω αυτής της γνώσης των γονιδίων πως συγκεκριμένα βότανα έχουν την δύναμη να αντιστρέψουν κληρονομικούς παράγοντες σε συμφωνία ασφαλώς και με τον κατάλληλο τρόπο ζωής.
Αυτό περιλαμβάνει μια υγιεινή και ενεργό ζωή με εξατομικευμένη μεταβολιμική που βασίζεται σε θετικούς διατροφικούς και τονωτικούς παράγοντες για το επιγονιδίωμα μας, με τη μεσολάβηση φαρμακοτροφίμων και βοτάνων που περιέχουν φυσικές ενώσεις που μπορούν να διευκολύνουν την επίτευξη υγείας και μακροζωίας μέσω συγκεκριμένων επιγενετικών μηχανισμών.
Έφτασε πλέον ο καιρός που η βοτανική μας γνώση, ο θησαυρός της υγείας όπως μας τον χαρίζει η φύση, μέσα από την εξειδικευμένη ανάγνωση του γονιδιώματος και την εξατομικευμένη προσέγγιση της νανοτεχνολογίας, συνδυάζονται και ίσως δεν είναι μακριά η μέρα που θα ανήκουν στο παρελθόν η γήρανση και το πλήθος των εκφυλιστικών νόσων που μαστίζουν την ανθρωπότητα.
Για αυτή την παράμετρο ο Δρ. Γιαννιός μέσα από την χρόνια ιατρική του έρευνα, μάς μεταφέρει στο αύριο της φυσικής θεραπείας: «Οι γνώσεις μου στην μεταγονιδιωματική εξατομικευμένη ιατρική με έχουν οδηγήσει στην δημιουργία επιγονιδιακών επιδιορθώσεων σε χρόνιες ασθένειες που σχετίζονται με τους μηχανισμούς της γήρανσης με φυσικά συστατικά όπου περιλαμβάνονται στην επιγονιδιωματική μου φόρμουλα που αποτελεί το Regenetol. Mε φυσικά συστατικά όπου αποδεδειγμένα επιστημονικώς επανορθώνουν μοριακές αλλοιώσεις έχουν την δυνατότητα να παρεμβαίνουν στους κύριους μηχανισμούς της γήρανσης και όχι μόνο όπως είναι η Μεθυλίωση, Οξείδωση, Φλεγμονή, Γλυκοζυλίωση κ.α. και επακολούθως στις σχετιζόμενες νόσους όπως είναι ο καρκίνος, καρδιοαγγειακές και νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως είναι το Αλτσχάιμερ και Πάρκινσον, Διαβήτης, Αυτοάνοσες ασθένειες όπως είναι η Σκλήρυνση κατά πλάκας, Διαβήτης τύπου Ι, Ρευματοειδής αρθρίτιδα, ΑLS, Θυρεοειδίτιδα, Hashimoto, Μυασθένεια, Δερματιτίδες, Ψωρίαση, Ελκώδης κολίτιδα, Νόσος του Crohn, Ερυθηματώδης λύκος κ.α.
Επίσης αυτό το φυτοχημικό σκεύασμα βελτιώνει σημαντικά τον μεταβολισμό αυξάνοντας το ανοσοποιητικό σύστημα βελτιώνοντας σημαντικά την υγεία σε άτομα που είναι σε ανοσοκαταστολή όπως είναι οι καρκινοπαθείς, άτομα που βρίσκονται κάτω από στρεσσογόνες συνθήκες κ.α. Ακόμη αυξάνει την τελομεράση που σχετίζεται με την αύξηση της διάρκειας ζωής. Αυτά και πολλά άλλα μπορούν να επιβεβαιωθούν θερανοστικά με γονιδιακές αναλύσεις προς την επίτευξη μιας εξατομικευμένης εναλλακτικής θεραπευτικής προσέγγισης χωρίς παρενέργειες. Το σκεύασμα αυτό θα υπάρχει και σε νανοβιοτεχνολογική μορφή».
 |
και φυτικών φόρμουλων
μας προσφέρει αντιγήρανση και μακροζωία.
Τα βότανα στην χιλιάδων χρόνων πορεία της ανθρωπότητας βρίσκονταν πάντα δίπλα μας, απόλυτα συνδεδεμένα με την εξελικτική μας διαδρομή, πιστοί φύλακες αυτής της εξέλιξης, ίσως ήρθε η στιγμή να δώσουν με την δική τους απαραίτητη ώθηση, σε αυτή την εποχή που η γνώση και η τεχνολογία μεταφέρουν μπροστά σε πρωτόγνωρα τοπία τον κόσμο μας, την δική τους συμβολή για την πραγματοποίηση του διακαούς πόθου του ανθρώπου, αυτού της αιώνιας νεότητας και της ανοσίας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Χριστίνα Τεσσερομμάτη: «Φυτά με Φαρμακολογικές Ιδιότητες», Εκδόσεις Σπανός Βιβλιοφιλία
David Hoffmann: «Η Νέα Ολιστική Βοτανοθεραπεία», Εκδόσεις Διόπτρα
Α.Τ.Ε.Ι. Κρήτης Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας, Τμήμα Νοσηλευτικής: «Τα Βότανα της Κρήτης και οι Θεραπευτικές τους Ιδιότητες»
Δημήτριος Καραμπερόπουλος: «Φαρμακευτικά Φυτά στα Έντυπα Ελληνικά Βιβλία», Εκδόσεις Σταμούλης