Έξω και πέρα από ημερολόγια και μετρήσεις, πάνω από την επιβεβλημένη οριοθέτηση του ασφυκτικού ρεαλισμού, εκτός των ορίων της παγιωμένης λογικής, σε ένα ρευστό σύμπαν όπου τα πάντα συμβαίνουν με γνώμονα την εξ-έλιξή τους για την πνευματική άνθιση, σε αυτό το απείκασμα του κόσμου, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι η καθημερινή μέρα του ανθρώπου.
ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Γυναίκα της μέρας της πιο φωτεινής,
τροφός του χρόνου και καθρέφτισμα του ανθρώπινου,
εσύ γυναίκα της ιστορίας και γυναίκα του κόσμου.
Η γυναίκα των λέξεων και η λέξη-γυναίκα, εσύ «πυρ αείζωο» που πληρώνεις με το αίμα σου την αθανασία μας, τα φλογισμένα άνθη σου παντοτινά στολίζουν την μετόπη του ιερού ναού σου, ακτινοβολούν την παρουσία σου στο ατέρμονο παρόν.
Γυναίκα μνήμη και γυναίκα γλώσσα, της τέχνης ποιήτρια και του Λόγου έμπνευση, την δημιουργία του πνεύματος εγκυμονείς, της αιωνιότητας μαρμαίρουσα ομορφιά στα έργα των ανθρώπων.Γυναίκα μούσα και γυναίκα οδηγήτρια, χωρίς παρωπίδες στην σκέψη και χωρίς δεκανίκια στα πόδια χαράσσεις την διαδρομή μας, ατενίζεις από την μικρή σου εξώπορτα το άπειρο και μας καλείς στην άχρονη αγκαλιά σου να γευτούμε την μέθεξη του θεϊκού, να ζήσουμε τον νόστο πέρα από την μακρινή Ωγυγία, αιώνια Πηνελόπη, πεπρωμένο της βούλησης και της αρετής.
Στην κρύα νύχτα του κόσμου ανάβεις την φλόγα και ζυμώνεις το φως, σπέρνεις την ευαισθησία στην άγονη πέτρα και ανθίζει το αύριο, καλείς την θεά και εξ-υψώνεις την μέρα, γίνεσαι γιορτή και η ουράνια χαρά της, το γέλιο που αντηχεί στην έξοδο της σπηλιάς, το πυρφόρο όραμα της αέναης ανέλιξής μας.
Ποια μέρα να είναι δική σου; Αφού είσαι η μέρα και ο ήλιος της, είσαι η νύχτα και η ολόφωτη κόμη της, η αυγή και το στέμμα της, η αειφέγγουσα μυθική μας καταβολή και η κοσμογονική μας μήτρα…
Αργύρης Καραβούλιας ©